Heb je het al een plekje gegeven

Het is juni, ik voel het aan alles. Mijn lichaam voelt zwaar, alles kost moeite, ik ben vaak afwezig en zie de schoonheid niet in de dingen om me heen.

Iemand vraagt me: dit is het tweede jaar zonder Romée, wordt het verdriet al minder? Heb je het al een plekje gegeven? Ik moet zeggen dat ik wist dat deze vraag ooit ging komen en toch word ik er door overvallen en verstijf. Het verlies van een kind geef je geen plekje, als moeder stop ik nooit met rouwen. Het verdriet wordt niet minder over tijd, maar ik leer ermee omgaan. Omdat iemand z'n verdriet goed draagt betekent niet dat het niet zwaar is.