Ik voel jouw pijn

Met Pasen kwam er een moeder van school naar me toe, ze vroeg om hulp. Ze vertelde me dat er een stel in Spijk was dat recent hun dochter verloren had aan stilgeboorte. Ze wilde steun betuigen maar wist niet hoe. Ik gaf aan haar te willen helpen. Pas toen het gesprek vorderde kwam ik erachter dat ik de vrouw waar het om gaat ken, ik zat vroeger in een vriendinnengroep met haar. Ik voelde gelijk ik wil ernaartoe, ze bijstaan, een handreiking doen mocht die behoefte er zijn.

De eerste keer dat ik haar zag, hartverscheurende pijn, ook bij mij. Ik zie jouw pijn, ik voel jouw pijn, we dragen dezelfde pijn. Mensen om me heen zeggen vaak dat ze het knap vinden dat ik lotgenoten wil bijstaan, maar ondanks dat mijn verdriet geraakt wordt zou niets doen nooit een optie voor me zijn. Want wat had ik graag een lotgenoot gehad de eerste maanden, iemand die me begreep.