Niemand zoals jij

Vorige week zat ik in de auto met een lotgenoot vriendin op weg naar onze gezamenlijke vriendin. Ze verteld me dat ze veel paniekaanvallen heeft de laatste tijd en dat ze daar heel onzeker van wordt. Maar ze zegt nog iets; ik heb een pijn in mijn hart en die gaat maar niet weg (een steek). Ik schrik van wat ze zegt, nog niet ieder sprak een lotgenoot dit uit, maar ik weet precies wat ze bedoeld, ik voel die pijn (die druk op mijn borst) ook altijd sinds het overlijden van Romée.

De pijn in ons hart is onderdeel van ons geworden en die pijn herinnerd ons er ook aan dat we leven. En niemand kan dat gat, die leegte opvullen, niemand is zoals jij.