Nummertje

Toen de gynaecoloog bevestigd had dat Romée‘s hartje niet meer klopte kregen we helemaal geen tijd om het vreselijke nieuws tot ons door te laten dringen. In plaats van ons de tijd te geven en aandacht aan ons te besteden, onze wereld was tenslotte net ingestort, werd ik direct door de molen gehaald. Bloed prikken, urine opvangen en een gesprek om ons voor te bereiden op de bevalling. Na het gesprek mochten we naar huis om “aan het idee te wennen“ dat ik zou gaan bevallen van een stilgeboren kindje. De volgende dag zou er een plan gemaakt worden. Natuurlijk begrijp ik dat er procedures zijn maar het gaat allemaal wel heel zakelijk en onmenselijk. Ik ben een moeder die net te horen heeft gekregen dat haar kindje plotseling niet meer leeft. Persoonlijke aandacht en empathie zijn dan zo belangrijk. Ik heb mezelf echt een nummertje gevoeld in het ziekenhuis..