Onlosmakelijk met elkaar verbonden

Sinds het verlies van Romée hebben Cas en ik iedere week date-night op woensdagavond. Voor Romée was dit één keer in de twee weken.

Ik geloof dat tijd samen doorbrengen voor ieder stel een goed idee is, helemaal als er kinderen zijn.

Als je een kindje verliest is het van groot belang om in gesprek te blijven, mannen en vrouwen rouwen zo anders en soms zitten we op een totaal andere frequentie. Begrip voor elkaar tonen is misschien wel het allerbelangrijkste.

Verdrietig genoeg zie ik om me heen dat het overgrote deel van mijn lotgenoten al gescheiden zijn. Het is niet dat ik het niet begrijp want het is ook loodzwaar en mannen en vrouwen spreken soms een andere taal, maar wat is het droevig dat na het verliezen van een kindje ze ook elkaar verloren. Ik voel me juist zo onlosmakelijk verbonden met Cas, we dragen dezelfde pijn, ook al uiten we dat anders. Hij kent mij als geen ander, ik kan alles zeggen en alles mag er zijn.