Tot in de puntjes van mijn tenen

Op de begrafenis van Romée heeft Cas het boekje raad eens hoeveel ik van je hou voorgelezen. Ik lees het nog vaak als ik bij Romée zit en iedere avond voordat Isabella gaat slapen zeggen we tegen haar: we houden van jou tot in de puntjes van je tenen en zó hoog en zóveel, tot aan de maan en terug. Ook dit is voor ons een manier om Romée te verweven in ons leven. Het boekje is zelfs mee begraven.